zondagmiddag 8 December 2024 django a paris
in het Heerenlogement
gipsy Jazz
Het ene jazzconcert is het andere niet. Afwisseling en kwaliteit is de charme van de door Centrum Traditionele Jazz Harlingen (CTJH) georganiseerde jazzconcerten op elke tweede zondag van de maand. Ook deze keer was er weer een surplus aan kwaliteit en muzikaal genieten!
Het drietal muzikanten in deze theatervoorstelling bezorgde een vol Heerenlogement een fantastische jazzmiddag met gypsy-jazz van de legendarische, Belgische zigeuner-jazzgitarist Django Reinhardt (1910-1953), afgewisseld met boeiende anekdotes over zijn veelbewogen leven. Hij belandde na omzwervingen met zijn woonwagen uiteindelijk in Parijs en groeide vanaf de jaren ’30 uit tot die weergaloze, feitelijk ultieme wereld-jazzgitarist, ondanks een verminkte linkerhand ten gevolge van een woonwagenbrand. Daardoor kon hij na een lang genezingsproces slecht twee vingers gebruiken.
In de eerste plaats dus zijn muziek, hoe hij bijvoorbeeld met zijn roemruchte Hot Club de France ontdekt werd door jazz-grootmeester Duke Ellington. Die vroeg hem tijdens een concert naar de te spelen toonsoort. “Just start”, zei Reinhardt, “I follow”, want hij kon geen noot lezen …
Maar desondanks is zijn muziek, waarin in feite meerdere culturen samenkomen, sprankelend in lichtvoetige ritmes van ongeëvenaarde kwaliteit, waar je ongelooflijk blij van wordt en waarmee hij menig beroemde jazzmuzikant aan zich bond.
Je moet muzikaal behoorlijk wat in je mars hebben om dat in navolging van de maestro zelf zo te kunnen spelen.
Dat is onmiskenbaar het geval bij gitarist Flip Krajenbrink, invaller- gitarist Jaïr Stunt en bassist Melvin Könings. Diens zingen deed je bovendien al helemaal in het Parijs van de jaren ’30 belanden. Naast Flip Krajenvelds verrassende eigen compositie “Valse de Deil” was daar met “Sweet Georgia Brown”, “I’m confessin’ that I love you” en met name Django Reinhardts eigen “Nuages” weinig inbeeldend vermogen voor nodig.
De Stichting “HotClub de France Nederland” waakt over en besteed aandacht aan alle dienaangaande activiteiten. Als liefhebber van gypsy-jazz kan men daar donateur worden:
Zie: www.hcdf.nl
Jemke Visser
zondagmiddag 24 november 2024 Blue Goose Revival Jazz Club
in het Heerenlogement
Nostalgische Jazz
Met de herfst buiten vertoefde men in een zo goed als vol Heerenlogement een paar aangename uren binnen bij een jazzorkest, spelend in de stijl van de “Roarin’Twenties”. Menige band verruilde toen de kroeg voor lucratievere optredens in een gezellige danssalon.
Dat was soms even wennen, want de toenmalige muzikanten konden daar niet meer naar eigen believen maar raak spelen, zoals in de vroege New Orleans-bands. In nette outfit waren ze gehouden aan vindingrijke en daardoor soms behoorlijk ingewikkelde arrangementen. Echter nog wel met de mogelijkheid om toch een aantal maten te kunnen soleren. Het solistisch improviseren is altijd een wezenskenmerk in alle jazz gebleven.
De “Blue Goose Revival Jazz Club” sloeg er zich met verve en veel speelplezier doorheen. De keurig getimede breaks, loopjes, modulaties, kenmerkend voor deze stijl, verrieden gedegen wekelijkse repetities. De jeugdige kornettist Mieke Leemans , haar ouders zijn eveneens bandlid, kweet zich voorbeeldig van haar taak en blies zelfverzekerd haar partijtje mee, mooi om te zien! Twee professionele invallers, de alom bekende rietblazer Bert Brandsma en bassist Remco van Vugt (onder andere spelend in “Vangrail”) gaven daarbij ook nog een welkome kwaliteitsimpuls. Kortom, wat weer een heerlijke jazzmiddag!
Jemke Visser
Zondag 13 oktober 2024
Sea Side Jazzband in het Heerenlogement
Afgelopen zondagmiddag 13 oktober was het weer zover en had het Centrum Traditionele Jazz Harlingen (CTJH) zijn eerste jazzconcert van het nieuwe winterseizoen.
Binnen het vertrouwde concept van traditionele jazz in het daarbij zo goed passende Heerenlogement kon men genieten van frisse dixieland door de Sea Side Jazzband (Den Helder).
Ondanks hun al 40-jarig bestaan is daar met alle herkenbaars bij lange na nog niet de sleet in. Ik had bij wijze van spreken alle nummers – het eerste nummer was “At the Jazzband Ball – zo mee kunnen spelen, maar daartoe bestond gelukkig geen enkele noodzaak.
Invaller Arnold van Oeveren kende het metier en loodste de band als “lead-trompettist”, zoals dat in dixieland gebruikelijk is, vakkundig door het vertrouwde repertoire, duidelijk, met een stevige, heldere toon en soepele solo’s.
Ook trombonist Piet Glas viel in wegens ziekte. Ja, dat gebeurt wel eens, ik weet er alles van. De ervaring leert dat ervaren muzikanten dat moeiteloos doen , omdat ze het oude stijl-repertoire kennen als hun broekzak, evenals de rest van de band, zo bleek ook nu. Daarbij mogen zeker ook banjonist Peter Kleuters en drummer Piet Schrijver niet onvermeld blijven.
Dixieland is naar zijn aard aanstekelijk en vaak in combinatie met de presentatie ook met de nodige humor. Sousafonist Gerard van Schie weet hoe dat werkt. Klarinettist (en saxofonist) George Webeling verraste met geestige Nederlandse liedteksten in Babyface, Exactly like you en Basin Street Blues en toen moest “Twee Motten” van Dorus nog komen.
En waarmee werd geëindigd … men raadt het al : ”When the Saints go marching in”!