De Afgelopen Lounge Concerten
zondagmiddag 24 november 2024 Blue Goose Revival Jazz Club
in het Heerenlogement
Nostalgische Jazz
Met de herfst buiten vertoefde men in een zo goed als vol Heerenlogement een paar aangename uren binnen bij een jazzorkest, spelend in de stijl van de “Roarin’Twenties”. Menige band verruilde toen de kroeg voor lucratievere optredens in een gezellige danssalon.
Dat was soms even wennen, want de toenmalige muzikanten konden daar niet meer naar eigen believen maar raak spelen, zoals in de vroege New Orleans-bands. In nette outfit waren ze gehouden aan vindingrijke en daardoor soms behoorlijk ingewikkelde arrangementen. Echter nog wel met de mogelijkheid om toch een aantal maten te kunnen soleren. Het solistisch improviseren is altijd een wezenskenmerk in alle jazz gebleven.
De “Blue Goose Revival Jazz Club” sloeg er zich met verve en veel speelplezier doorheen. De keurig getimede breaks, loopjes, modulaties, kenmerkend voor deze stijl, verrieden gedegen wekelijkse repetities. De jeugdige kornettist Mieke Leemans , haar ouders zijn eveneens bandlid, kweet zich voorbeeldig van haar taak en blies zelfverzekerd haar partijtje mee, mooi om te zien! Twee professionele invallers, de alom bekende rietblazer Bert Brandsma en bassist Remco van Vugt (onder andere spelend in “Vangrail”) gaven daarbij ook nog een welkome kwaliteitsimpuls. Kortom, wat weer een heerlijke jazzmiddag!
Jemke Visser
Zondag 13 oktober 2024
Sea Side Jazzband in het Heerenlogement
Afgelopen zondagmiddag 13 oktober was het weer zover en had het Centrum Traditionele Jazz Harlingen (CTJH) zijn eerste jazzconcert van het nieuwe winterseizoen.
Binnen het vertrouwde concept van traditionele jazz in het daarbij zo goed passende Heerenlogement kon men genieten van frisse dixieland door de Sea Side Jazzband (Den Helder).
Ondanks hun al 40-jarig bestaan is daar met alle herkenbaars bij lange na nog niet de sleet in. Ik had bij wijze van spreken alle nummers – het eerste nummer was “At the Jazzband Ball – zo mee kunnen spelen, maar daartoe bestond gelukkig geen enkele noodzaak.
Invaller Arnold van Oeveren kende het metier en loodste de band als “lead-trompettist”, zoals dat in dixieland gebruikelijk is, vakkundig door het vertrouwde repertoire, duidelijk, met een stevige, heldere toon en soepele solo’s.
Ook trombonist Piet Glas viel in wegens ziekte. Ja, dat gebeurt wel eens, ik weet er alles van. De ervaring leert dat ervaren muzikanten dat moeiteloos doen , omdat ze het oude stijl-repertoire kennen als hun broekzak, evenals de rest van de band, zo bleek ook nu. Daarbij mogen zeker ook banjonist Peter Kleuters en drummer Piet Schrijver niet onvermeld blijven.
Dixieland is naar zijn aard aanstekelijk en vaak in combinatie met de presentatie ook met de nodige humor. Sousafonist Gerard van Schie weet hoe dat werkt. Klarinettist (en saxofonist) George Webeling verraste met geestige Nederlandse liedteksten in Babyface, Exactly like you en Basin Street Blues en toen moest “Twee Motten” van Dorus nog komen.
En waarmee werd geëindigd … men raadt het al : ”When the Saints go marching in”!