Jazzicoon en meesterpianist Chick Corea is afgelopen dinsdag op 79-jarige leeftijd overleden aan kanker. De ziekte werd nog niet zo lang geleden bij hem vastgesteld. Corea werd in 1941 geboren in Chelsea in de staat Massachusetts. Zijn vader was trompettist en leider van een dixielandband. Van hem kreeg de vijfjarige Chick zijn eerste klassieke pianolessen. Maar jazz was er natuurlijk ook in huize Corea en hij werd beïnvloed door bebopsterren als Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Horace Silver en Bud Powell. Toch hield hij het eerste vooral bij klassieke muziek en daar studeerde hij op af aan Juilliard School of Music in New York in 1962.

Toch ging hij muzikaal een andere richting op. Na zijn opleiding ging hij aan de slag bij Latijns-Amerikaanse ensembles van Mongo Santamaria en Willie Bobo. Vervolgens kwam hij terecht in het kwartet van tenorsaxofonist Stan Getz, werd hij de begeleider van zangeres Sarah Vaughan en maakte hij de trioplaat He Sings Now He Sobs met Miroslav Vitoue (bas) en Roy Haynes (drums). In 1968 werd hij lid van het Miles Davis Kwartet als opvolger van Herbie Hancock. Hij speelde in dat kwartet elektrische piano en is dat jaar voor het eerst in Nederland als het kwartet speelt op het Newport Festival in De Doelen in Rotterdam. De muzikale stijl was toen al opgeschoven naar de jazz-rock. Niet lang daarna richtte hij het trio Circle op en ging hij zich bezighouden met free jazz.

Inmiddels componeerde hij ook en 1972 richt hij Return to Forever op, een band die hij noemde naar één van zijn composities. Dit kwartet was sterk Latijns-Amerikaans getint met rockachtige jazz-elementen, deels akoestisch en deels elektrisch gespeeld. Hij componeerde ook veel in die tijd en dat leverde sterker nummers op zoals Captain Marvel, Crystal Silence, Five Hundred Miles Hihg, La Fiesta en Windows op. In 1978 werd de band opgeheven en keerde Corea terug naar de akoestische piano en speelde hij mee op The Griffith Park Band met onder ander tenorsaxofonist Joe Henderson. In 1983 verzorgde hij met de Oostenrijkse pianist Friedrich Gulda  samen met het Concertgebouw Orkest tijdens het Holland Festival in Amsterdam een Mozart-programma. Vanaf 1985 verdeelt hij zijn tijd tussen zijn Elektric Band en Akoustic Band en is hij zich met allerlei muzikale projecten gaan bezighouden.

In Nederland heeft hij ook nog samengewerkt met het Amsterdams Sinfonietta. Zijn technisch zeer geraffineerde pianospel kan gekarakteriseerd worden als puntig, soms zeer ‘strak en recht’, maar ook vol met barokke versieringen. Zijn composities zijn verrassend en origineel en hij wordt terecht bestempeld als één van de grootste vernieuwers van de jazz in de jaren ’70 en ’80. Hij won in zijn carrière 23 Grammy Awards.